Software zuigt, en dat is onze eigen stomme schuld

Martien van Steenbergen zegt (terecht) "Software Zuigt!", en roept om meer intelligente software. Een van de problemen van het maken van intelligente software is dat we onze eigen mooie ideeën geweldig om zeep kunnen helpen.

Voorbeeldje: eind jaren negentig was men wel tot de conclusie gekomen dat HTML eigenlijk verselijk zuigt als je wilt zoeken naar semantisch relevante informatie. Dat blijkt ook enorm goed uit de hoeveelheid niet-relevante hits die je altijd terug krijgt van Google, Yahoo, MSN Search, enz.We (het W3C) hadden zo'n mooie oplossing: the semantic web. Het idee is simpel: geen HTML meer, alleen nog XML en zonodig unieke schema's waarmee semantische informatie gekoppeld kan worden. De opmaak verzorgen we met XSL(T). Op die manier kunnen zoekmachines veel specifieker zoeken, en ons vragen om welke semantische betekenis we bedoelen als we zoeken naar een bepaalde term. Op basis daarvan zouden zoekmachines zelfs verdieping aan kunnen brengen, zodat als jij zoekt op "sport" ze kunnen vragen welke sport je naar op zoek bent.
De realiteit is echter dat the semantic web nooit van de grond gekomen is. We produceren met z'n allen nog steeds bakken vol HTML, en maar heeeeel weinig XML. Het stomme is dat pak 'm beet 5 jaar geleden the semantic web nog wel haalbaar was, maar dan hadden toen moeten beginnen. Inmiddels is de hoeveelheid informatie verXvoudigd en is het ondoenlijk om dat semantisch relevant te maken.

Nu hoor ik je denken... "Maar XHTML is toch XML."
Daar heb je gelijk in, maar de tekst die we erin zetten is nog steeds platte tekst. XHTML is en blijft HTML, en als zodanig is het eigenlijk voor opmaakdoeleinden. We hebben weliswaar veel in CSS weten te dumpen, maar dat neemt niet weg dat we nog steeds geen semantisch informatie toevoegen. XHTML blijft daarmee niets meer dan iets wat een beetje structuur geeft aan onze pagina's. Mijn conclusie is dan ook dat the semantic web nog jaren op zich zal laten wachten, als het er überhaupt komt...